Kolejny raz w dniu 8 grudnia, domu Zgromadzenia Sióstr Karmelitanek od Dzieciątka Jezus w Sopocie spotykały się kobiety. W dniu wyjątkowym i szczególnym, ponieważ w święto Maryi Niepokalanej.

Na powitanie, po kawie posłuchałyśmy ojca Jana Koniora SJ, mówiącego o tym, jak być kobietą na wzór Niepokalanej. Propozycja bycia „kontemplatyczką” - wpatrzoną w Maryję była piękną inspiracją do spoglądania na kobiecość realizowaną przez Matkę Bożą. Kontemplacja różańca jest tu okazją do budowania ciszy, w której można rozmawiać z Nią. Jak stwierdził ojciec Jan, nie ma Słowa bez ciszy. Stąd warto zapraszać Boga do każdej codziennej czynności, do każdej rozmowy. Uwielbiać Boga w ciszy i słuchać sercem. Ponieważ Chrystus jest tym, który jednoczy, poprzez Eucharystię, to cisza staje się sposobnością do budowania tej jedności. I również w tej ciszy można budować dialog z Maryją, zaprzyjaźniać się z nią. Wreszcie ojciec Jan wracał do filozofii ojców pustyni ukazując znaczenie porannych myśli, które warto kierować ku Bogu i tworzyć spójny obraz siebie jako kobiety w przestrzeni myśli, uczynków i emocji. Pomocnym w osiąganiu tego stanu jest praktyka prowadzenia dziennika uczuć, codziennego rachunku sumienia. I wreszcie, idea śpieszenia się z miłością – na przekór czasom – śpieszyć się by dawać miłość, jak Maryja Niepokalana, która zraz po Zwiastowaniu podążyła do Elżbiety, by dzielić się miłością, którą niosła pod sercem.

Po konferencji, wspólnie uczestniczyłyśmy w godzinie łaski, adorując Pana Jezusa w kaplicy i jednocząc na modlitwie. W części kolejnej pracowałyśmy warsztatowo dzieląc się w grupach własnym doświadczeniem i świadectwem życia w obecności Matki Bożej. Szczególnie bliskie okazały się kwestie związane z realizacją kobiecości w kontekście wartości chrześcijańskich (prawda, dobro, pokój, świętość, łaska, miłość sprawiedliwość), trudności w realizowaniu zadania bycia kobietą z Boga, Boga i dla Boga oraz refleksje o uczeniu się od Niepokalanej w codziennym życiu, pragnienia upodabniania się do Niej i bycia jej rycerką. Czas ten był wyjątkowo twórczy i aktywny, wywoływał chęć dzielenia się tym, jak można spoglądać na kobiecość wbrew utartym czy wręcz medialnie i politycznie narzuconym wizjom.

Tradycyjnie, odbyły się nieszpory i msza święta w intencji złożonych próśb uczestniczek. I pyszne posiłki przy jednoczącym stole.

Chcę wracać do tego Domu.