„Popatrzcie, jaką miłością obdarzył nas Ojciec; zostaliśmy nazwani dziećmi Bożymi i rzeczywiście nimi jesteśmy”.
(1 J 3, 1)

Dziecięctwo Boże to pokora, ufność, ubóstwo i miłość.
Dziecięctwo to być jak Jezus, Syn Boga; od żłóbka aż po krzyż.
Zawsze.

Oddychać miłością Ojca i kochać jak Jezus – to jest dziecięctwo.
Pokornie i godnie chodzić w prawdzie o swojej nieskończonej wartości jako Bożego dziecka;
dziecka, które upada, popełnia błędy, grzeszy, ale ponad wszystko jest niezmiernie kochane przez Ojca i odkupione Krwią Chrystusa.

Dziecięctwo oznacza:
wszystko otrzymać od Ojca Niebieskiego.
Wszystko, czego najbardziej potrzebujesz.
I być Mu za to wdzięcznym.
Jak dziecko.

To wiedzieć, że w każdej sytuacji swojego życia, w każdej radości, w każdym trudzie, bólu czy cierpieniu, jesteś w Bożych, Ojcowskich dłoniach.
Jak Jezus.

I to jest dziecięctwo.

Psalm 131
Panie, moje serce się nie pyszni 
i oczy moje nie są wyniosłe. 
Nie gonię za tym, co wielkie, 
albo co przerasta moje siły. 
Przeciwnie: wprowadziłem ład 
i spokój do mojej duszy. 
Jak niemowlę u swej matki, 
jak niemowlę - tak we mnie jest moja dusza. 
Izraelu, złóż w Panu nadzieję 
odtąd i aż na wieki!