+

...został tylko Jezus i stojąca pośrodku kobieta.
/Ewangelia według św. Jana 8, 9/

Ta ewangeliczna scena pełna jest kontrastów. 
A te, im są większe, tym mocniej przemawiają do naszej świadomości.

Nauczający w świątyni Jezus i nauczyciele Pisma szukający sensacji.
Krzyk oskarżającego kobietę tłumu mężczyzn i milczenie Jezusa.
Gniew "sprawiedliwych" i upokorzenie jawnogrzesznicy.
Pochylony do ziemi Bóg i leżąca na ziemi kobieta.
Grzech kobiety i przebaczenie jedynie Sprawiedliwego.

Nie ma większej przepaści niż ta, która jest pomiędzy Jezusem a kobietą.
Jezus jednak przekracza i pokonuje ten dystans.
Bierze na siebie spadające na kobietę oskarżenia, schylając się jak ona do samej ziemi.
Nie zostawia jej samej w jej słabości i grzechu.

W postawie Jezusa nie ma oskarżeń i żalu - do nikogo!

Winy kobiety, jak i faryzeuszów są oczywiste. 
Jezus jednak nie przyszedł, aby kogokolwiek potępić.

On przyszedł, aby OCALIĆ.

CIEBIE I MNIE.