Jeśli ktoś jest w Chrystusie, jest nowym stworzeniem. To, co dawne, przeminęło, a nastało nowe.

/2 Kor 5, 17/

Nowość, jaką proponuje Jezus, jest dla nas ryzykiem, bowiem ryzyko wpisane jest w miłość. 
Więcej:  jest jej przywilejem.

Domaga się zmiany życia i nowego serca. I odwagi, by je przyjąć. 
Zamienić serce z kamienia na serce z ciała. 
Zamienić się sercem z Jezusem. 
Dać Mu swoje, a wziąć Jego.

To jest Serce, które przyjmie Cię takim, jakim jesteś. Po prostu dlatego, że jesteś.
To jest takie Serce,  w którym możesz złożyć każdy swój ból, każdą ranę, każdą słabość, niemoc, bezradność.
To jest takie Serce,  przy którym nie musisz udawać, że jest dobrze, kiedy nie jest.
To takie Serce, które dotyka każde Twoje słowo i rozumie każde Twoje milczenie.

W tym Sercu przechowana jest każda Twoja łza i niemy nawet krzyk cierpienia.

To jest Serce podobne do Twojego, bo zranione głęboko. Przebite.
Jak Twoje. Przebite nie tylko żołnierską włócznią, ale każdym odrzuceniem, brakiem miłości, samotnością, obojętnością, zdradą.
Znasz to i On to zna.

SERCE JEZUSA.

W tym Sercu możesz odpocząć. Tam masz SWOJE miejsce.
W Nim Jezus stworzy Cię na nowo i da Ci nowe serce. Z ciała.

I wtedy to, co dawne przeminie, a wszystko stanie się nowe /por. 2 Kor 5, 17/.