Zupełnie opuszczony, całkowicie poniżony, wzgardzony przez swoich. Jego pojawienie się wzbudza śmiech politowania. Posądzany o głupotę. Popychany, bity, policzkowany. Ogołocony. Pozbawiony dobrego imienia. Ubóstwo dotyka również władze duszy – rozum, wolę, pamięć. Oto człowiek, pozbawiony naturalnego podparcia fizycznego,  psychicznego i duchowego; cierpi niesamowite męki. Pasterz dusz, który przyszedł ratować ludzkie istnienie. Staje na czele stada, by darować najpiękniejszy owoc Ducha.

Jak to możliwe, że przez tyle wieków, tysiące ludzkich istnień pragną za Nim iść, tą samą drogą - drogą miłości krzyża? Zanim jednak Jezus zostanie wywyższony na drzewie krzyża, podczas drogi prowadzącej na Golgotę spotka się z tysiącem ludzkich myśli i spojrzeń. Jedni z bliska, inni z daleka, jedni z ciekawości, inni przez przypadek. Cóż mogą widzieć w tym skazańcu ludzkie oczy? Na zewnątrz - zmaltretowane ciało. Wewnątrz -  biedak. Ubóstwo, które jest zbyt ciche, by mogło panować i dzierżyć władzę na ziemi. Przechodzi przez ziemię nierozpoznany, nieprzyjęty. Pośród tych wszystkich widzów znajdą się i tacy, którzy w bezsilności i niemocy Jezusa, rozpoznają swoją nędzę. Obecność Boga - Człowieka w cierpieniu ludzkim uświadamia każdemu biednemu, że nie jest sam. Jest to niezwykła łaska, która otwiera ludzkie oczy. Zamiast skupienia na własnym cierpieniu zaczynasz widzieć coraz wyraźniej samego  Jezusa.