Czym jest Powołanie?
Jest wewnętrznym wezwaniem łaski,
które zapada w duszę jak ziarno, aby w niej dojrzewać.
Jan Paweł II, 14.12.1980
Powołanie to tajemnica.
Tajemnica działania samego Boga w ludzkiej duszy.
Tajemnica pomiędzy Bogiem a każdym człowiekiem osobiście, bowiem Bóg dla każdego ma indywidualny plan;
propozycję do wspólnego przejścia drogi życia.
Powołanie to dar samego Boga, pojawiający się w pewnym momencie życia,
który w tym darze pragnie nadać życiu człowieka nowy sens, nową jakość, nowy kierunek…
TO BÓG POWOŁUJE.
Do człowieka należy odpowiedź i decyzja…
Powołanie kwitnie w miłości - miłości, która zachwyca, ogarnia najgłębsze pragnienia, dotyka źródeł, wzbudza pragnienie daru. Rodzi się jako odpowiedź miłości dana Bogu, który ofiarowuje się w darze bez zastrzeżeń, odpowiedź dana miłości darmowej, której się nie posiada, lecz się ją otrzymuje.
Taka dynamika szukania i połączenia jest procesem, który nigdy nie dopełnia się całkowicie. Przed osobą powołaną otwiera się droga nawrócenia i modlitwy, w której ma zamieszkać. Pragnienie staje się wówczas przemianą i oczyszczeniem, pochwałą i formą Piękna, które przyciąga i jednoczy, tajemnicą, w której ma zamieszkać.
/z dokumentu do osób konsekrowanych o śladach Piękna Kontemplujcie/.
Wszyscy jesteśmy wezwani do życia radami, zawartymi w Ewangelii – ona zobowiązuje wszystkich,
którzy chcą kroczyć za Jezusem.
Rzecz w tym, aby rozeznać, w jaki sposób Bóg chce, abyś Ty to czyniła;
to znaczy: w jaki sposób, w jakiej formie Ty życia masz kochać i naśladować Jezusa?
Ze strony człowieka powołanie jawi się jako głębokie pragnienie serca, by na ten dar, zaproszenie Boga odpowiedzieć całym sobą; całym swoim życiem.
Powołany czuje w swym sercu, że poza Bogiem nie ma dla niego dobra (por. Ps 16, 2);
że nic poza NIM SAMYM nie jest w stanie zaspokoić ogromu jego pragnień oraz tęsknot.
PRAGNIENIE I TĘSKNOTA istnieją obok siebie i domagają się spełnienia.
Rozeznawanie powołania nie opiera się na prostych podpowiedziach przychodzących z zewnątrz. Chodzi w nim raczej o ustawienie wewnętrznej busoli, która umożliwi w każdej życiowej sytuacji odkrycie najlepszej z dróg.
W najnowszej adhortacji o powołaniu do świętości papież Franciszek pyta: „Jak rozpoznać, czy coś pochodzi od Ducha Świętego, czy pochodzi z ducha tego świata lub z ducha diabła?”. Ojciec Święty udziela następującej odpowiedzi: „Jedynym sposobem jest rozeznanie, które wymaga nie tylko dobrej zdolności rozumowania lub zdrowego rozsądku, ale jest także darem, o który należy prosić” (Franciszek, Adhortacja apostolska Gaudete et exsultate 166).
Tym, kto ma plan na nasze życie i wie, czego naprawdę potrzebujemy, jest Bóg. Ten, który nas stworzył i zna nas lepiej niż my sami siebie, jest więc najwłaściwszym Adresatem pytania o to, jaką drogę wybrać w konkretnej sytuacji. Bóg jest obecny w swoim Słowie, dlatego w rozeznawaniu powołania konieczne jest spotkanie z Biblią. Papież Benedykt XVI napisał: „W młodości pojawiają się nieodparte i szczere pytania na temat sensu własnego życia i tego, jaki kierunek nadać swojej egzystencji. Na te pytania tylko Bóg potrafi dać prawdziwą odpowiedź. (…) (Benedykt XVI, Adhortacja apostolska Verbum Domini 104).
/z Listu Pasterskiego z okazji VIII Tygodnia Wychowania 2018 roku/
Powołanie to głos Boga w duszy; głos, który woła, przynagla, nie daje odpocząć ani się niczym zagłuszyć.
To pragnienie życia w Bogu, z Bogiem i przez Boga; w ofierze z siebie dla Niego – jedynej Miłości – oraz braci i sióstr, do których On pośle.
Aby rozpoznać głos wołającego Boga trzeba trwać przy Chrystusie (niezbędna osobista modlitwa)
słuchać Jego Słowa (Pismo św., sakramenty, Eucharystia) oraz prosić o wrażliwość na Jego działanie.
W procesie rozeznawania pomocne jest także towarzyszenie kogoś doświadczonego na drogach Bożych – duchowego kierownika, który poprowadzi, podpowie kierunek, pomoże odczytać znaki.
Wybór jednak ostatecznie zawsze należy do Ciebie…
PÓJDZIESZ ZA WEZWANIEM, JEŚLI TYLKO ZECHCESZ...
